รวบรวมคำในภาษาเขมรสุรินทร์ มาให้ได้ลองอ่าน แล้วลองพูดกันเล่นๆ เผื่อว่าจะทำให้เพื่อนๆได้ประหลาดใจ
ภาษาเขมรสุรินทร์ แปลเป็นภาษาไทยได้ว่า
กะเดิบ ผลไม้ลูกอ่อนๆ
กรัว กรวด
กรอม ล่าง
กะซัจ ทราย
โก วัว
กระแบ็ย ควาย
กะบูน หยิ่ง
กะมวย หลาน
โกน ลูก
กำโปรง กระโปรง
กะเจาะ เล็บ
แกงได ข้อศอก
กอ คอ
กูด ก้น
เกือด เธอ
เก เขา
กันล็อจ ย่างจนเกรียมบดเป็นผง
กันแลง สถานที่ที่เคยอยู่อาศัยจนเป็นรอย
กันลัง แรง
กรุน เป็นไข้
กเดา ร้อน
กแด็ย คดี
กดูจ หัวกลอย
แกงได ข้อศอก
ก็วล โคน
ก็วน เล็ง (ดู)
กูก โคก
ก็อล รอง
เกือล ( อังเกือล ) คันไถ
ก็อบ กลบ,ฝัง
เกรือน ค่อยยังชั่ว
กแรง เกรง
กรู ครู
กาบ ฟัน (ตี รัน ฟัน แทง )
โกนชน็อล ลูกจ้าง
โกนงา เด็กทารก
กรอย หลัง
กบาล หัว
กรอก ลุก
กังเหาะ โกหก
กังหอก ตะคอก
กันตรอม กระทืบ
กะจิล ขี้เกียจ
กะปัวะ สูง
กะแด็จ หยิก
กะดาม ปู
กะเดาะ สน(ใจ)
ก็วรฺ ควร
ก็อง ล้อ
กเร็ว ตอน
กเริบพเน็ก ลูกตา
กะแจ็ย ยืม, ผลอ่อน
โขจฺ เสีย
ขมอจ ผี
ขลาจฺ กลัว
ขลอจฺ เกรียม (ไหม้เกรียม)
เคิง โกรธ
ความ คุยฟุ้ง
เคาะ ผิด
คะ ( ริย ซรอ ) น้ำลด
คัม กัด
คอ กางเกง
คเลียน หิว
โคลน ตัว ร่างกาย
แค ดวงจันทร์
แค เดือน
คนอง หลัง
คยูง ถ่าน(ไม้)
คอ กางเกง
คลัญ มัน
งุยแดก ง่วงนอน
เงือบ ตาย
ไง วัน
งูด อาบ (อาบน้ำ)
แง็ย ง่าย
ง็อง โค้ง
จโรว ลึก
จรัง ฝั่ง
จรอม ทิ่ม
จรอม แดก
จราห์ แดก
จเรือม นำ้ครำ
จลาง วัยรุ่น
จันล็วง ผักปลัง
จันเลาะ ไต้
จันเลาะ ระหว่าง
จูงกะ ไหว้
จันเรียบ สวัสดี
จันลิง วงเถาวัลย์หรือผ้าที่ม้วนเป็นวงใส่ข้อเท้าปีนต้นหมาก,มะพร้าว
จันเรียะ ดายหญ้า
เจ็ด หั่น
เจือม ช้ำ
เจือน เหยียบ
จิห์ ขี่
จูน ส่ง
เจิง ขา
จะนีก เสียม
จังกวง หัวเข่า
จังกา คาง,ไร่
เจก กล้วย
จัมแป็ย กีต้าร์
โจล เข้า
แจ็ง ออก
จอรฺ โจร
จ็อง ยอด
จอง มัด
จ็อง อยาก
จม่อ จมูก
จะห์ แก่
จโรด เกี่ยว (เก็บเกี่ยว)
จ็วร แถว
จแก หมา
จังเอรฺ กระด้ง
เจา หลาน
จังกวง หัวเข่า
ชอง เอื้อม
ชาปวง ทอดไข่
แชบ ( กันแชบ ) แหว่ง
ชับ เร็ว
ช็วรฺ ยืน
ชนำ ปี
ชโนล จ้าง
ชนัง หม้อ
แชะห์ ไหม้
เชียม เลือด
ซวด ปอด
ซวม ขอ
ซกวม ผอม
ซะอ็อบ เกลียด
ซงัด เงียบ
ซะอย เหม็น
ซรารฺ เบา
เซม คนไทย
ซเริว ข้าว
ซตูง ดำนา
เซิจ หัวเราะ
ซลัน รัก
เฌอ ไม้
เญือม ยำ
เดิม ต้น
ดำ ปลูก
เดิด เผา
ดูว์ ตัก
ดอม ตอก
ได แขน
เดิมตรูง ซี่โครง
แดกกะเมา ดินสอดำ
แดก เหล็ก
ดอล กระทุ้ง
แด็ย ดิน
ดำ ปลูก
บาดได ฝ่ามือ
เดาะ นม
ตุก ไว้
ต็วล ค้ำ
ตเริว ถูก
ตร็อบ มะเขือ
ตแล็ย สุรุ่ยสุร่าย
ตม เกาะ
ตบัล ครก
ตโมก จอมปลวก
ตแบ็ย ต้นพลวง
ตโมล หลังคา
ตึห์ ทิศ
ต็อบ ต่อย
ตูจ เล็ก
เติด เตะ
ตูก เรือ
ตูกตุมรุย เฮลิคอปเตอร์
ตูกเหาะ เครื่องบิน
ตันเร็ม เล็มปลาย
ตันเลาะ หุบ (ร่ม)
ตร็อง ตรง
ตรำ แช่
ตลัวห์ ฟัน ถางป่า ต้นไม้
ตะเน็ง ถาม
ตน็วล ตุ่ม
ตนำบาย หุงข้าว
ตนำดำเดาะ พืชผล
ต็วลฺ ค้ำ
ตะงอม ช้ำใน
เตอะ ผิดสำแดง
โตง แปล
ตันแร็ย ช้าง
ตะตูล รับ
ตะตูรฺ ฉัตร กางร่ม
เตียบ น้อยหน่า
แตียบ ต่ำ
ตระเจี๊ยะ เย็น
ตะเปิด ไขว้
ตโบง ทิศใต้
ตแระ ที่นี่
ตเจ๊ ดื้อ
ตุม สุก
ตึก นำ้
เตีย เป็ด
ตังเกบ ตะเกียบ
เตอะ ยุ้ง
ตะน็วลฺ ตุ่มน้ำ
ตะบัล ครก
ตะเจียก หู
ตะโปก สะโพก
ตะเปิล แก้ม
ถนอล ถนน
ทนวง ต้นประดู่
ทมึม ขื่อบ้าน
ทเม็ง ฟัน (ฟัน เหงือก)
ทม ใหญ่
เทอ ทำ
เทอ อย ทำอะไร
ทไง กลางวัน
ทไง ดวงอาทิตย์
ทเลิม ตับ
ทเลี๊ยะ ตก
เทิด อ้วน
เทิบ หอม
ทูม เหม็น
ทง็วน หนัก
ทะเม็ง ฟัน
ทมอ หิน
โนม ฉี่
เนือม ชวน
นุ นั่น
เนียะ นัก ( เรียน )คำนำหน้าชื่อแบบสุภาพ
เนียง คำเรียกผู้หญิงอายุอ่อนกว่า
แนด ลอย
เนิว อยู่
นาด ลิ้น
นยึม ยิ้ม
บ็อน บุญ
บาน ได้
บ็อน บนบาน
แบก แตก
บะ หัก
แบะห์ เก็บ (เช่น ใบไม้ ผลไม้)
บัวะ บวช
บอะ ปอก
แบะโดง หัวใจ
บอง พี่
ปันแล ผัก
ปัน พแล็ย ปันเฮ็น ทำให้ชิบหาย
ปเรอ ใช้
ปดำ ฝากคำพูด
ปแดง ใช้เรียกผู้ชายที่ผ่านการบวชพระมาแล้ว
ปโอน น้อง
ปบาะ ยุ่ง งานหนัก
ปร็องปแรง หยัดยืนช่วยตัวเอง
ปัวะ ท้อง, งู
ปัวะเวน ลำไส้
ปัวะมัด ดี
ปรึก เช้า
ปะปิล จ้า
ปะปัวะ เมฆ
ปังไก ปากกา
ปะโบรฺเมิด ริมฝีปาก
ปรัวะ เพาะ
ปะจ็วรฺ ไถ
ปะโอน น้อง
ปู น้าชาย,อาผู้ชาย
ไป น้าสาว,อาสาว
ป็วงกอ ลำคอ
ปะเจิด สะดือ
พเญอ ฝาก
พะเนก ตา
พแล ผล
เพิง โอ่ง
พเนกโก ตาตุ่ม
โพง พวก
มะลัวะ, มันลัวะ ผัก
เมียน มี , รวย
เมิด ปาก
เม็ก กิ่ง
มะเรียมได นิ้วมือ
มุก หน้า
ยัว เอา
ยม ร้องไห้
ยูร ช้า
ยบ กลางคืน
ย็วล ดู
เยิง เรา
เร็ก หาบ
ระแอง ขยัน
ระเอียก รังเกียจ,ขยะแขยง
ระเนอะ คราด
ระเตะห์ เกวียน
ล็วง คน สัตว์ จมน้ำ
ลิก ท่วม
ลูก พระ
ลูจ ขโมย
ลีง เคาะ
แล็ย ข้าวตอก
ลบ กลบ
ลี แบกบนบ่า
ล็อบ กลับ
เลือบ แสลง
เลิง ขึ้น
ละเงียก เวลาเย็น
ลือ ได้ยิน
เลอ บน
ละมั๊วะ ฝุ่น
ละเลีย กะโหลก
เวก ทัพพี
วังเวง หลง
วัวะ คลุ้มคลั่ง
วีล หมุน
เวิน พัน
เวีย มัน(พวกมัน)
ศก ผม
สะเล่อะ ใบ
สัด นก
ออรฺ ดีใจ
เอียลฺ อาย
เอเจิง ทิศเหนือ
เอเกิด ทิศตะวันออก
เอเลก ทิศตะวันตก
อังเกิล คันไถ
อันเร สาก
อม ลุง,ป้า
อาว เสื้อ
อา ไอ้
แอ็ง เอ็ง
อัญ กู
ฮอง มึง
ภาษาเขมรสุรินทร์ แปลเป็นภาษาไทยได้ว่า
กะเดิบ ผลไม้ลูกอ่อนๆ
กรัว กรวด
กรอม ล่าง
กะซัจ ทราย
โก วัว
กระแบ็ย ควาย
กะบูน หยิ่ง
กะมวย หลาน
โกน ลูก
กำโปรง กระโปรง
กะเจาะ เล็บ
แกงได ข้อศอก
กอ คอ
กูด ก้น
เกือด เธอ
เก เขา
กันล็อจ ย่างจนเกรียมบดเป็นผง
กันแลง สถานที่ที่เคยอยู่อาศัยจนเป็นรอย
กันลัง แรง
กรุน เป็นไข้
กเดา ร้อน
กแด็ย คดี
กดูจ หัวกลอย
แกงได ข้อศอก
ก็วล โคน
ก็วน เล็ง (ดู)
กูก โคก
ก็อล รอง
เกือล ( อังเกือล ) คันไถ
ก็อบ กลบ,ฝัง
เกรือน ค่อยยังชั่ว
กแรง เกรง
กรู ครู
กาบ ฟัน (ตี รัน ฟัน แทง )
โกนชน็อล ลูกจ้าง
โกนงา เด็กทารก
กรอย หลัง
กบาล หัว
กรอก ลุก
กังเหาะ โกหก
กังหอก ตะคอก
กันตรอม กระทืบ
กะจิล ขี้เกียจ
กะปัวะ สูง
กะแด็จ หยิก
กะดาม ปู
กะเดาะ สน(ใจ)
ก็วรฺ ควร
ก็อง ล้อ
กเร็ว ตอน
กเริบพเน็ก ลูกตา
กะแจ็ย ยืม, ผลอ่อน
โขจฺ เสีย
ขมอจ ผี
ขลาจฺ กลัว
ขลอจฺ เกรียม (ไหม้เกรียม)
เคิง โกรธ
ความ คุยฟุ้ง
เคาะ ผิด
คะ ( ริย ซรอ ) น้ำลด
คัม กัด
คอ กางเกง
คเลียน หิว
โคลน ตัว ร่างกาย
แค ดวงจันทร์
แค เดือน
คนอง หลัง
คยูง ถ่าน(ไม้)
คอ กางเกง
คลัญ มัน
งุยแดก ง่วงนอน
เงือบ ตาย
ไง วัน
งูด อาบ (อาบน้ำ)
แง็ย ง่าย
ง็อง โค้ง
จโรว ลึก
จรัง ฝั่ง
จรอม ทิ่ม
จรอม แดก
จราห์ แดก
จเรือม นำ้ครำ
จลาง วัยรุ่น
จันล็วง ผักปลัง
จันเลาะ ไต้
จันเลาะ ระหว่าง
จูงกะ ไหว้
จันเรียบ สวัสดี
จันลิง วงเถาวัลย์หรือผ้าที่ม้วนเป็นวงใส่ข้อเท้าปีนต้นหมาก,มะพร้าว
จันเรียะ ดายหญ้า
เจ็ด หั่น
เจือม ช้ำ
เจือน เหยียบ
จิห์ ขี่
จูน ส่ง
เจิง ขา
จะนีก เสียม
จังกวง หัวเข่า
จังกา คาง,ไร่
เจก กล้วย
จัมแป็ย กีต้าร์
โจล เข้า
แจ็ง ออก
จอรฺ โจร
จ็อง ยอด
จอง มัด
จ็อง อยาก
จม่อ จมูก
จะห์ แก่
จโรด เกี่ยว (เก็บเกี่ยว)
จ็วร แถว
จแก หมา
จังเอรฺ กระด้ง
เจา หลาน
จังกวง หัวเข่า
ชอง เอื้อม
ชาปวง ทอดไข่
แชบ ( กันแชบ ) แหว่ง
ชับ เร็ว
ช็วรฺ ยืน
ชนำ ปี
ชโนล จ้าง
ชนัง หม้อ
แชะห์ ไหม้
เชียม เลือด
ซวด ปอด
ซวม ขอ
ซกวม ผอม
ซะอ็อบ เกลียด
ซงัด เงียบ
ซะอย เหม็น
ซรารฺ เบา
เซม คนไทย
ซเริว ข้าว
ซตูง ดำนา
เซิจ หัวเราะ
ซลัน รัก
เฌอ ไม้
เญือม ยำ
เดิม ต้น
ดำ ปลูก
เดิด เผา
ดูว์ ตัก
ดอม ตอก
ได แขน
เดิมตรูง ซี่โครง
แดกกะเมา ดินสอดำ
แดก เหล็ก
ดอล กระทุ้ง
แด็ย ดิน
ดำ ปลูก
บาดได ฝ่ามือ
เดาะ นม
ตุก ไว้
ต็วล ค้ำ
ตเริว ถูก
ตร็อบ มะเขือ
ตแล็ย สุรุ่ยสุร่าย
ตม เกาะ
ตบัล ครก
ตโมก จอมปลวก
ตแบ็ย ต้นพลวง
ตโมล หลังคา
ตึห์ ทิศ
ต็อบ ต่อย
ตูจ เล็ก
เติด เตะ
ตูก เรือ
ตูกตุมรุย เฮลิคอปเตอร์
ตูกเหาะ เครื่องบิน
ตันเร็ม เล็มปลาย
ตันเลาะ หุบ (ร่ม)
ตร็อง ตรง
ตรำ แช่
ตลัวห์ ฟัน ถางป่า ต้นไม้
ตะเน็ง ถาม
ตน็วล ตุ่ม
ตนำบาย หุงข้าว
ตนำดำเดาะ พืชผล
ต็วลฺ ค้ำ
ตะงอม ช้ำใน
เตอะ ผิดสำแดง
โตง แปล
ตันแร็ย ช้าง
ตะตูล รับ
ตะตูรฺ ฉัตร กางร่ม
เตียบ น้อยหน่า
แตียบ ต่ำ
ตระเจี๊ยะ เย็น
ตะเปิด ไขว้
ตโบง ทิศใต้
ตแระ ที่นี่
ตเจ๊ ดื้อ
ตุม สุก
ตึก นำ้
เตีย เป็ด
ตังเกบ ตะเกียบ
เตอะ ยุ้ง
ตะน็วลฺ ตุ่มน้ำ
ตะบัล ครก
ตะเจียก หู
ตะโปก สะโพก
ตะเปิล แก้ม
ถนอล ถนน
ทนวง ต้นประดู่
ทมึม ขื่อบ้าน
ทเม็ง ฟัน (ฟัน เหงือก)
ทม ใหญ่
เทอ ทำ
เทอ อย ทำอะไร
ทไง กลางวัน
ทไง ดวงอาทิตย์
ทเลิม ตับ
ทเลี๊ยะ ตก
เทิด อ้วน
เทิบ หอม
ทูม เหม็น
ทง็วน หนัก
ทะเม็ง ฟัน
ทมอ หิน
โนม ฉี่
เนือม ชวน
นุ นั่น
เนียะ นัก ( เรียน )คำนำหน้าชื่อแบบสุภาพ
เนียง คำเรียกผู้หญิงอายุอ่อนกว่า
แนด ลอย
เนิว อยู่
นาด ลิ้น
นยึม ยิ้ม
บ็อน บุญ
บาน ได้
บ็อน บนบาน
แบก แตก
บะ หัก
แบะห์ เก็บ (เช่น ใบไม้ ผลไม้)
บัวะ บวช
บอะ ปอก
แบะโดง หัวใจ
บอง พี่
ปันแล ผัก
ปัน พแล็ย ปันเฮ็น ทำให้ชิบหาย
ปเรอ ใช้
ปดำ ฝากคำพูด
ปแดง ใช้เรียกผู้ชายที่ผ่านการบวชพระมาแล้ว
ปโอน น้อง
ปบาะ ยุ่ง งานหนัก
ปร็องปแรง หยัดยืนช่วยตัวเอง
ปัวะ ท้อง, งู
ปัวะเวน ลำไส้
ปัวะมัด ดี
ปรึก เช้า
ปะปิล จ้า
ปะปัวะ เมฆ
ปังไก ปากกา
ปะโบรฺเมิด ริมฝีปาก
ปรัวะ เพาะ
ปะจ็วรฺ ไถ
ปะโอน น้อง
ปู น้าชาย,อาผู้ชาย
ไป น้าสาว,อาสาว
ป็วงกอ ลำคอ
ปะเจิด สะดือ
พเญอ ฝาก
พะเนก ตา
พแล ผล
เพิง โอ่ง
พเนกโก ตาตุ่ม
โพง พวก
มะลัวะ, มันลัวะ ผัก
เมียน มี , รวย
เมิด ปาก
เม็ก กิ่ง
มะเรียมได นิ้วมือ
มุก หน้า
ยัว เอา
ยม ร้องไห้
ยูร ช้า
ยบ กลางคืน
ย็วล ดู
เยิง เรา
เร็ก หาบ
ระแอง ขยัน
ระเอียก รังเกียจ,ขยะแขยง
ระเนอะ คราด
ระเตะห์ เกวียน
ล็วง คน สัตว์ จมน้ำ
ลิก ท่วม
ลูก พระ
ลูจ ขโมย
ลีง เคาะ
แล็ย ข้าวตอก
ลบ กลบ
ลี แบกบนบ่า
ล็อบ กลับ
เลือบ แสลง
เลิง ขึ้น
ละเงียก เวลาเย็น
ลือ ได้ยิน
เลอ บน
ละมั๊วะ ฝุ่น
ละเลีย กะโหลก
เวก ทัพพี
วังเวง หลง
วัวะ คลุ้มคลั่ง
วีล หมุน
เวิน พัน
เวีย มัน(พวกมัน)
ศก ผม
สะเล่อะ ใบ
สัด นก
ออรฺ ดีใจ
เอียลฺ อาย
เอเจิง ทิศเหนือ
เอเกิด ทิศตะวันออก
เอเลก ทิศตะวันตก
อังเกิล คันไถ
อันเร สาก
อม ลุง,ป้า
อาว เสื้อ
อา ไอ้
แอ็ง เอ็ง
อัญ กู
ฮอง มึง
