ภาษาเขมรสุรินทร์

     ชาวบ้านในจังหวัดสุรินทร์ บางส่วนใช้ภาษาเขมรในการสื่อสารในชีวิตประจำวัน ภาษาเขมรที่ใช้ในจังหวัดสุรินทร์จะแตกต่างจากภาษาเขมรที่ใช้ในประเทศกัมพูชา ซึ่งคนไทยสุรินทร์จะเรียกว่า เขมรต่ำ ส่วนคนที่พูดภาษาเขมรในจังหวัดสุรินทร์ จะเรียกว่า เขมรสุรินทร์ ภาษาเขมรที่ใช้ในจังหวัดสุรินทร์และจังหวัดใกล้เคียง จะมีความแตกต่างกันบ้างในบางคำ และมีความแตกต่างในบางสำเนียง คนที่พูดภาษาเขมรสุรินทร์ ทั้งเด็กและผู้ใหญ่จะใช้ระดับภาษาที่แตกต่างกัน(คำสรรพนามแทนตัวบุคคล) ซึ่งมีความคล้ายคลึงกับภาษาไทย ซึ่งถ้าผู้ใหญ่จะพูดกับเด็กก็ต้องใช้สรรพนามบุรุษที่หนึ่งกับบุรุษที่สองที่แตกต่างจาก ผู้ใหญ่พูดคุยกับผู้ใหญ่ หรือ เด็กพูดคุยกับเด็ก
     ภาษาเขมรสุรินทร์นั้นจะมีเฉพาะภาษาพูด ไม่มีภาษาเขียนที่เป็นพยัญชนะและวรรณยุกต์ คำที่ใช้โดยส่วนใหญ่จะเป็นคำโดดมีพยางค์เดียว  ไม่มีเสียงสูงและเสียงต่ำ จะเน้นที่เสียงกลาง จะใช้เสียงสูงในกรณีที่เป็นคำถาม
    การเขียนภาษาเขมร จะต้องเปรียบเทียบเสียงพยัญชนะ สระ วรรณยุกต์ในภาษาไทย จะมีคำบางคำที่ออกเสียงและไม่สามารถเขียนเป็นภาษาไทยได้
    ภาษาที่จะนำเสนอนี้จะเป็นกลุ่มภาษาที่ใช้ในชีวิตประจำวัน ซึ่งไม่ซับซ้อนมากนัก สามารถที่จะใช้พูดคุยสนทนากับคนสุรินทร์ที่พูดภาษาเขมรได้
ดังนั้นจึงจำแนกภาษาได้เป็นหมวดหมู่ดังนี้

คำทักทาย	หมวดร่างกาย	หมวดอากัปกริยา	หมวดสัตว์
คำส่งท้าย	หมวดจำนวนนับ	คำตรงกันข้าม	หมวดผักและผลไม้
คำตอบรับ	หมวดเครื่องใช้	หมวดทิศและวัน	หมวดต้นไม้
คำสนทนาทั่วไป	หมวดสี	คำที่บ่งบอกวัยวุฒิ	คำพูดที่ใช้ในชีวิตประจำวัน
คำสนทนากับพระสงฆ์	คำที่ใช้เรียกเครือญาติ	หมวดคำปฏิเสธ	หมวดคำถาม